ادبیات هشتم

ای خــدا ای فـضـل تـو حـاجـت روا بـا تـو یـاد هـیـچ کـس نبود روا قطره ی دانش که بخشـیدی زپـیـش متصل گردان به دریاهای خویش قــطره ی عـلم اسـت اندر جـان مـن وارهـانـش از هـوا وز خـاک تـن صد هزاران دام و دانه است ای خدا مــا چـو مـرغـان حریصی بی نوا گــر هــزاران دام بــاشــد هــر قــدم چـون تـو با مایـی نباشد هـیچ غم از خــدا جــویــیــم تــوفــیــق ادب بـی ادب مـحـروم شـد از لطف رب بـی ادب تـنـها نـه خـود را داشـت بد بــلـکـه آتـش در هـمـه آفـاق زد مثنوی مولانا ادبیات هشتم...